Η συγχρονικότητα των "παραφυσικών" φαινομένων και η περιοδικότητα τους.

 Η συγχρονικότητα των "παραφυσικών" φαινομένων έχει άμεση σχέση με εμάς και τον χώρο και τις περιοδικές διακυμάνσεις του ίδιου του χώρου αλλά και της ψυχοσωματικής κατάστασης που βρισκόμαστε.
 Ενώ ένας ερευνητής προσπαθεί να λειτουργεί σε μία έρευνα υπό σταθερή ψυχολογία, ο απλός επισκέπτης είναι πιο επιρρεπείς ψυχοσωματικά, πάντα σε σχέση με τα ερεθίσματα που δέχεται από τον χώρο που βρίσκεται.

 Πολύ χώροι τυγχάνουν να έχουν το ίδιο ή παρόμοιο υπόβαθρο στα φαινόμενα που εκδηλώνονται αλλά και που βιώνουν οι επισκέπτες τους, που σημαίνει ότι ή υπάρχει προδιάθεση λόγο της πληροφορίας (μαρτυρίες, γνωσικό υπόβαθρο) όπως έχει μεταφερθεί στον επισκέπτη ή ότι χώρος έχει κάποια ιδιότητα που έχει αποκτήσει λόγο διαφορετικών παραμέτρων που είναι σε συνεχή διαμόρφωση, που σημαίνει ότι ο χώρος ο ίδιος έχει ιδιότητες που δημιουργούν εκείνες τις βιωματικές εμπειρίες ανεξαρτήτως γνωστικού υπόβαθρου η μεταφερόμενης πληροφορίας στον επισκέπτη σε προηγούμενους χρόνους.

 Ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα που χρειάζεται να θέτει ένας ερευνητής είναι το πότε χωροχρονικά . Φυσικά η συγκεκριμένη ερώτηση οφείλει να έχει και τις κατάλληλες προϋποθέσεις που έχουν να κάνουν με την ιστορική έρευνα του χώρου πριν τεθεί ένα τέτοιο ερώτημα αλλά και την συμπεριφορά του χώρου περιοδικά.

 Αλλά ας σταθούμε στην περίπτωση που έχουμε να κάνουμε με βιώματα φαινομένων που έχουν το ίδιο υπόβαθρο ως φαινόμενα, αλλά βιώνονται αρχετυπικά το ίδιο από διαφορετικά άτομα που έχουν διαφορετικό υπόβαθρο.
 Εδώ έχουμε πολλές παραμέτρους ,η γεωμετρία του χώρου, η οπτική αισθητική ατμόσφαιρα, η φυσική ατμόσφαιρα και η ποιότητα της, η εναλλαγή "σκηνικών" ,η μακρά παραμονή στον χώρο ή περιστασιακή παραμονή και η ηχητική συμπεριφορά του χώρου.

 Όλα τα παραπάνω αλληλεπιδρούν υποσυνείδητα ή συνειδητά με τα αισθητήρια και το μυαλό μας.
 Επίσης σημαντικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει των άνθρωπο υπό προϋποθέσεις είναι ο γεωμαγνητισμός και ιδιότητες γεωμορφολογικές που μπορεί να υπάρχουν.

 Το ζητούμενο στα προαναφερθέντα τελικά τι είναι; μήπως όλα αυτά ενισχύουν και δημιουργούν υψηλές πιθανότητες να «λειτουργήσει» ένας μηχανισμός μέσα μας που δεν γνωρίζουμε και έχει τελικά σαν αποτέλεσμα να ζούμε κάτι εικονικό; ή απλά βιώνουμε κάτι που υπάρχει όντως και ενισχύεται βάση των προαναφερθέντων;

 Με λίγα λόγια η συγχρονικότητα έχει να κάνει με εμάς και τον χώρο και τις παραμέτρους που υπάρχουν αλλά και σύμφωνα  με την περιοδικότητα, δηλαδή τους κύκλους εναλλαγής της κατάστασης που βρίσκεται ο επισκέπτης και ο χώρος.

 Μπορούμε να πούμε ότι η συγχρονικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μία σύγκληση πολλών παραμέτρων που δημιουργούν ένα αποτέλεσμα βάση της περιοδικότητας.
 Συνεπώς καταλήγουμε ότι η συγχρονικότητα είναι το αποτέλεσμα της περιοδικότητας μία κατάστασης εναλλαγής παραμέτρων όπως αναφέραμε πριν και αυτό που προσπαθεί να πετύχει ο ερευνητής είναι ένα είδος συγχρονισμού με τον χώρο, ούτε να τον φοβηθεί μα ούτε να τον υποτιμήσει με τελικό σκοπό να κατανοήσει και να αντιληφθεί περισσότερα βάση της μεθοδολογίας που ακολουθεί το τι συμβαίνει τελικά.

Η συγχρονικότητα είναι υπαρκτή πραγματικότητα για αυτούς που έχουν τα μάτια για να την δουν.

Καρλ Γιούνγκ ( 1875-1961 , Ελβετός ψυχίατρος)

Ιωάννης Κόνιαρης
ερευνητής-ιδρυτής/γενικός συντονιστής The AfterDark Project