Επιθετικότητα και έρευνα.

 Στο παρόν άρθρο αλλά και σε επόμενα που θα δημοσιευτούν θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε του λόγους τους οποίους χρειάζεται ο ερευνητής να είναι ήρεμος και λογικός κατά την διάρκεια μίας έρευνας.

Η λανθασμένη εντύπωση της πρόκλησης του παραφυσικού είναι η "ψευδαίσθηση" της ασφάλειας του "εγώ", εάν συμβεί κάτι το οποίο δεν θα αντέξεις τότε δεν θα ευθύνεται κάτι "εξωγενές" αλλά η ίδια σου λανθασμένη εκτίμηση προκαλώντας κάτι που νομίζεις βαθιά μέσα σου ότι έχεις προβλέψει.

 Ανεξαρτήτως πεποιθήσεων και πιστεύω η έρευνα παραφυσικών φαινομένων δεν έχει να κάνει με "λεονταρισμούς". η πρόκληση κοινός γνωστό και ως provoking δεν πρόκειται να δώσει καμία απάντηση όσο αφορά την απόδειξη εξωγενών αιτιών που έχουν να κάνουν με ένα φασματικό κόσμο που δεν βλέπουμε με τα μάτια μας.

 Οι λόγοι που χρειάζεται να αποφεύγουμε το provoking είναι πολλοί αλλά εμείς θα σταθούμε στην ψυχοσωματική κατάσταση που χρειάζεται ο ερευνητής να βρίσκεται κατά την διάρκεια μίας έρευνας.
 Ο ερευνητής οφείλει να έχει δημιουργήσει μία ουδέτερη κατάσταση ψυχολογικά, επίσης να είναι ξεκούραστος και υγιής. Να μην είναι αρνητικός προς την εκδήλωση των φαινομένων αλλά ταυτόχρονα να κρατάει μία λογική απόσταση ώστε να μην επηρεάζεται για να μπορεί να διατηρεί την ικανότητα του να συνεχίζει την έρευνα  εφαρμόζοντας την μέθοδο που έχει επιλέξει.
 Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην επιθυμεί την εκδήλωση φαινομένων επιδιώκοντας "ευρήματα".

Όταν προσπαθείς και αγωνιάς για την εκδήλωση φαινομένων τότε δημιουργείς μία ψυχολογική ανησυχία αποσπάζοντας τα εξωτερικά αισθητήρια από την συγκέντρωση που έχεις δώσει προς τον χώρο, έτσι δημιουργείς μία ψευδαίσθηση στον εαυτό σου.

Αυτή η ψευδαίσθηση έχει δύο εκφάνσεις....

 Η πρώτη έχει να κάνει με την αίσθηση της ασφάλειας, δηλαδή ότι και εάν γίνει , ότι και εάν εκδηλωθεί τότε οι επιπτώσεις θα είναι προσπελάσιμες και αμελητέες.
 Η δεύτερη περίπτωση έχει να κάνει με την λογική "με οποιοδήποτε κόστος".
 Και στις δύο περιπτώσεις το λάθος είναι η διαφορετική αντίληψη του ατόμου που περιέρχεται σε σχέση με τον χώρο που ερευνά.Αντί λοιπόν ο ερευνητής να κρατάει μία ουδετερότητα στην πορεία της έρευνας συγκρατώντας την ψυχολογία του σε λογικά πλαίσια(ηρεμία,κατανόηση,συγκέντρωση)

τότε αυτο-προβάλει τον εαυτό του επιθετικά προς τον "χώρο".Ουσιαστικά δημιουργεί ηθελημένα ή άθελα του μία κατάσταση που θυμίζει "ψυχόδραμα" και αρχίζει να προκαταβάλει συναισθηματικά τον εαυτό του.

 Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την άμεση απόκλιση από την ουσία της έρευνας σε ένα χώρο όπου υπάρχουν μαρτυρίες για "παραφυσικά" φαινόμενα.

 Η επιθετική συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει σε τελείως λάθος συμπεράσματα διότι ο ανθρώπινος οργανισμός αρχίζει και εντύνει τις λειτουργίες του.
Κοινός σαν βιολογική λειτουργία φλερτάρουμε με την κατάσταση του θυμού.Που σημαίνει απότομη όξυνση των αισθήσεων και μη ικανή νοητική διαύγεια εκείνη την στιγμή ώστε να μπορέσει να ερμηνεύσει ο ερευνητής ένα οποιοδήποτε ήχο, οπτικό ερέθισμα ή κάποιου άλλου είδους συμπεριφορά από τον "χώρο" που ερευνά.

 Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την διαστρέβλωση της πραγματικότητας που βιώνεται με συνέπεια να βρισκόμαστε εκτός "κλίματος" έρευνας.

 Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους...και για αυτό τον λόγο χρειαζόμαστε την ηρεμία αλλά και την στωική κατανόηση κατά την διάρκεια των ερευνών.




 Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου».

 O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε.

 Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη υπάρχουν γύρω του και μέσα του.


Ιωάννης Κόνιαρης
ερευνητής-ιδρυτής/γενικός συντονιστής The AfterDark Project